Στα γλυκαντικά περιλαμβάνονται ουσίες που αποτελούν υποκατάστατα της ζάχαρης, δίνοντας γλυκύτητα στα τρόφιμα και στα ροφήματά μας, χωρίς να έχουν τις ανεπιθύμητες ενέργειες της ζάχαρης.   Πολύ δημοφιλής πλέον είναι η στέβια, που είναι πολύ πιο γλυκιά σε σχέση με τη ζάχαρη.  Έχει μηδέν θερμίδες, μηδέν υδατάνθρακες, μηδέν γλυκαιμικό δείκτη, γεγονός που την καθιστά ιδανική για κατανάλωση από διαβητικούς, που δεν επιθυμούν την απότομη αύξηση των επιπέδων του σακχάρου τους.  Επίσης μια άλλη κατηγορία είναι οι αλκόολες των σακχάρων (πολυόλες), όπως η ερυθριτόλη και η ξυλιτόλη.  Τις συναντούμε και στη φύση, σε φρούτα ή λαχανικά, αλλά παρασκευάζονται και εργαστηριακά.  Είναι πολύ κοντά στη ζάχαρη και γευστικά και εμφανισιακά, με πολύ λιγότερες θερμίδες και πολύ χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, με συνέπεια να μπορούν να καταναλωθούν άφοβα από διαβητικούς.  Οι αλκοόλες σακχάρου επίσης προστατεύουν από τη φθορά των δοντιών και αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που είναι τόσο δημοφιλείς σε πολλές τσίχλες και οδοντόκρεμες.  Στις ανεπιθύμητες ενέργειές τους καταγράφεται, ότι η ξυλιτόλη περισσότερο από την ερυθριτόλη, προκαλεί σε μεγάλες ποσότητες υπακτικές (καθαρτικές) διαταραχές, ενώ δε θα πρέπει να καταναλώνεται από σκυλιά, καθώς είναι επιζήμια για την υγεία τους.